10 Senyales na Dapat ka nang Mag-RESIGN sa Trabaho Mo

Marami nang blog ang nagtala ng kani-kanilang listahan ng mga senyales o rason para umalis na ang isang tao sa kanyang kasalukuyang trabaho. Kaya naisipan kong magsulat ng sarili kong version na ang empleyadong Pilipino ang focus ng content in Metro Manila setting. Malaking parte ng itatala ko rito ay base sa aking sariling karanasan. 

Hindi ko layunin na itulak ka sa impulsive resignation bagkus nais ko lamang ibahagi sa iyo ang mga nasa isipan ko na sana kahit paano makapagbigay linaw kung sakaling ikaw ay kasalukuyang naguguluhan. Maaaring makatulong din ang mga ito upang makagawa ka ng mahusay na desisyon at maramdaman mong para kang nabunutan ng tinik sa dibdib pagkatapos.

10 Sensyales na Dapat ka nang Mag-RESIGN sa Trabaho Mo

1. Hindi na sapat ang sweldo mo.

Sa totoo lang, ang konsepto ng mababa at mataas na sweldo ay depende sa tao. Paano? Depende sa tao sapagkat iba-iba naman tayo ng needs and lifestyle.

We don't work just to survive, we work to improve the quality of our lives. Yan ang bagay na napagtanto ko sa sarili ko nang minsan akong nag-settle for less pagdating sa category na compensation and benefits.

Dito sa Pinas, parte na ng kultura natin na nakatira tayo sa ating mga magulang hanggang sa kanilang pagtanda. Walang problema doon, kung tutuusin maganda rin naman yon dahil mapapanatili mo yung "heart" mo for your family. Yes, guilty ako for losing myself and my care for them due to my independent lifestyle. So if you reside with your parents, ma-swerte ka dahil kahit paano malaking bahagi ng sweldo mo at maaaring lahat pa ang mapapakinabangan mo para sa pansariling ginhawa. Not unless ikaw ang breadwinner.

Ipagpalagay natin na katulad mo ako, na right after college graduation ay naging independent na kaagad. When I say independent, putol talaga ang sustento mo. Paano mo malalaman na hindi na sapat ang sweldo mo? Needs vs. Wants, ang sweldo mo automatic na lilipad yan dahil gagastos ka sa renta, kuryente, tubig, Internet, cable, laundry, at grocery. Hindi pa kasama ang pang-araw-araw na baon at pamasahe mo sa trabaho.

Sure, pwede ka namang magtipid, solusyon din naman talaga yon. Ang tanong, ikaliligaya mo ba na dine-deprive mo ang sarili mo sa kaunting kasiyahan?

Kapag nauubos kaagad ang sweldo mo dyan palang sa needs mo, at nararamdaman mo nang ayaw mo nang mag-ikot sa mall kasi masasaktan ka lang, at parati kang tumatanggi sa inuman dahil wala kang pang-ambag. Hindi na sapat ang sweldo mo.

2. Hindi tugma ang boss mo sayo.

Walang perfect na boss. Siguradong at some point meron kang hindi magugustuhan tungkol sa supervisor o manager mo. Hanggat maaari dapat mo naman talagang pakisamahan ang boss mo, at nararapat lamang na punan mo kung ano ang pagkukulang niya kasi tao lang din siya. However, there's a fine line between the tolerable and the time bomb.

Kapag nararamdaman mong ang boss mo ay hindi mo talaga makasundo, at kahit binigyan mo na ng panahon ay hindi talaga nagbabago yung pakiramdam mong yun, at hindi mo na ma-tolerate yung presence niya, oras na para umalis ka. You don't wait for yourself to become a ticking bomb that would eventually explode.

Lalo na kung sadyang kupal talaga ang boss mo. Sorry for the term pero kupal talaga yung perfect word for it. May mga power trippers talaga at walang pakialam kung may masisira silang buhay ng empleyado basta makapagpa-bibo lang. You don't work with a superior that will make you end up being compromised.

3. Hindi tugma ang mga kasamahan mo sayo.

Hindi tugma ang mga kasamahan mo sayo o hindi ka tugma sa kanila. They're the same thing. Most definitely walang perfect na work colleagues, at lalong hindi ka rin perfect. Kaya lang kung hindi mo talaga masakyan ang trip nila, wala kang magagawa. Ang workplace mo ang ikalawang bahay mo. Ibig sabihin sa araw-araw na kasama mo sila, nagiging ikalawang pamilya mo sila. Kaya kung hindi mo sila makasundo, hindi ka dapat nandun.

Believe me, ipupusta ko ang lahat ng assets ko, sa kahit anong kompanya ka magpunta, hindi mawawala ang CHISMISAN. Mula sa outfit mo hanggang sa personal na detalye ng buhay mo aalamin nila at mawawalan sila ng limitasyon at respeto sa kung hanggang saan lang sila dapat manghimasok. Yung iba dyan sa sobrang kupal din talaga, gagawa pa sila ng mga bagay na ikapapahamak mo. One word, pulitika. Everybody wants to be on top. Everybody wants to be the king and queen. Hilahan pababa, Pinoy eh, crab mentality.

Wala mang perfect na team or department, you will find a circle that is tolerable enough. Yung balanse parin, may mga bwisit pero may mga magiging ka-tropa mo talaga na mananatili sa tabi mo. Kaya hanggat hindi mo nahahanap yan, alam mo na ang dapat mong gawin.

4. May mas magandang oportunidad sa labas.

You don't ignore a better opportunity. Mas promising na career growth at personality development. Better schedule and facilities. More learning and higher salary. Whatever the reasons are, as long as you find it better than your current job, wag na wag mong palalampasin. Parang jeep lang yan tapos nag-inarte ka pa hindi ka pa sumakay. Sigurado ka bang pagbalik niya wala pa siyang sakay na iba?

Gusto mo ng example? Appraisal. Kung sa kasalukuyan mong trabaho, pambili lang ng isang kape sa Starbucks yung tinataas ng sweldo mo taon-taon, aba mag-isip-isip kana if you really want to grow old with that company. Baka naman may mas okay sa labas na mas worth it pagbuhusan ng pagod at panahon mo.

5. Malayo sa tinapos mo.

Hindi natin maikakaila na marami narin ang nasa industriya na malayo sa kursong tinapos nila. Isa ito sa mga top resignation indicators for the past few years, it is called job mismatch. Wala namang kaso dun sa mga may ayaw talaga ng course nila nung college pero paano nalang kung nangangarap ka parin i-pursue yung field na gusto mo talaga? Syempre dahil sa pangangailangan mo napilitan kang magtrabaho sa industriya na malayo sa talagang mahal mong gawin. Yun ang paraan para may maihain ka sa hapag kainan niyo and it pays the bills.

However, you will surely come to a point in your life that you will crave for the career that you truly want; and you cannot waste time. Tao ka lang eh, hindi ka computer, eventually mawawala sa memory mo ang mga napag-aralan mo. Mangangalawang ka at kailangan mo na ng refresher. The more na nagtatagal ka sa hindi mo gusto at linya, mas bumababa ang chance mo na ma-hire sa industry na nais mo sanang kalagyan.

Yakapin mo kung ano talaga ang mahal mong gawin. Do something about it and you will surely be happy with your career. Do what you love to do and get paid for it.

6. Malayo sa bahay mo.

Seryoso, hindi ito biro. Factor din ang location ng workplace mo, oo sabihin na natin na sanay kana sa biyahe pero naisip mo ba yung total travel time mo? Sige, ipagpalagay natin na 1 hour and 30 minutes ang biyahe mo papuntang opisina at ganun din pauwi. So 3 hours kang bumabiyahe sa bawat araw. Let's do the math (sana tama 'to, hindi pa naman ako math expert pero paninindigan ko 'to naisulat ko na eh):

24 hours a day

30 regular days a month

24 x 30 = 720 hours

3 hours of travel time (back and forth) a day

5 working days a week

4 business weeks a month

12 months a year

3 x 5 = 15 hours

15 x 4 = 60 hours

60 x 12 = 720 hours

24 working days = 720 hours of travel time

Sa loob ng isang taon, katumbas ng isang buwan yung binabyahe mo sa kalsada.

"Ayos lang, malaki naman sweldo ko eh." Aba teka marami nang nadale dyan, malaki nga sweldo mo, kung mataas din ang transportation expense mo, minsan napapa-meryenda ka pa sa labas kasi ang layo ng bahay mo. You also have to take into account those everyday "small" expenses because of such distance. At isa pa, tayong mga ordinaryong Pinoy sanayan nalang ang peg sa mabigat na trapiko. Pero naisip mo ba yung convenience para sa sarili mo na mabawasan naman yung pagod mo sa biyahe? Malay mo, kaya mo pala nasusungitan yung anak mo o kaya asawa mo pagkauwi dahil pala sa layo ng biyahe mo? Pag-isipan mo lang at baka tugma pala sayo ito.

7. Para maiba naman kasi sawa kana.

Para siyang kalokohan pero katotohanan ito. Nangyayari 'to kahit hindi sa career. Parang sa pag-ibig, kapag sawa kana wag mo nang ipilit kasi dun din naman papunta, sa hiwalayan. Kapag ayaw mo na, at iba na ang hanap mo, wala nang point para magstay.

Madalas nangyayari ito sa mga petiks at routinary na trabaho. Yung tipong kayang-kaya mo nang tapusin lahat ng tasks kahit naka-pikit ka pa. Yung tipong sawang-sawa kana kasi paulit-ulit nalang yung ginagawa mo. Oo, halos lahat ng trabaho routinary talaga, pero may severity levels din kasi yan. Meron talagang sobrang nakaka-sawa. Pakiramdam mo na-bobobo kana. Wala kanang bagong natututunan. Sawa kana sa desk mo, sawa kana sa pagmumukha ng mga kasama mo, at sawa kana sa opisina mo as a whole.

Hindi kana asset ng kompanya kung ganyan ang nararamdaman mo, wala na sa diwa mo ang enthusiasm. Later on magiging liability kana. Go ahead and find a new environment that would motivate you once again.

8. Job Burnout!

Anong pinagkaiba nito sa pakiramdam na nagsasawa kana? Dito kasi, hindi ka pa naman nagsasawa, pero napapagod kana. Taray, parang pag-ibig parin diba. Oo, nakaka-burnout din naman talaga. At some point mararamdaman mo nalang na pagod na pagod kana. Pumapasok ka parin naman sa trabaho pero malalaman mong na-bburnout kana kapag sa tuwing gigising ka, ang unang pumapasok sa isipan mo ay kung anong idadahilan mo sa boss mo kasi ayaw mong pumasok.

Parang ang bigat-bigat na sa pakiramdam. Sobrang dami mong ginagawa na para bang gusto mo nalang ibalibag lahat at magwalk out. Yung iba ang ginagawa nagbabakasyon, unwind kumbaga. Subukan mo muna yun, pero kapag pagbalik mo sa normal na dimensyon eh nasa burnout state ka parin, tama na. Hindi na para sayo yang trabaho na yan, maghanap kana ng iba o kaya magpahinga ka muna. Edi wow, parang relasyon.

9. Hindi na mabuti ang kalusugan mo.

Akong-ako 'to. Naging suki ako ng ER (Emergency Room) ng St. Lukes Medical Center. Tatlong sakit ang naglabasan sa akin sa magkakaibang panahon. Oo, kailangan mong kumita ng pera. Pero yang kinikita mong pera, kung hindi mo naman pagtutuunan ng pansin ang kalusugan mo habang nagtatrabaho kang parang hingal kabayo, lilipad sa loob ng ilang minuto yang kinita mong pera kapag nagka-sakit ka.

Yan ang numero unong kalaban ng financial stability, ang pagkakaroon ng sakit. Hospital bills, maintenance ng gamot, at yung mas mahabang panahon na hindi ka makapagfunction. Dati shifting schedule ako, every 2 months nagpapalit ako ng shift. Graveyard man yan o mid shift. Nabaliw ang body clock ko dyan, sanay na sanay akong hindi matulog, wag kumain sa tamang oras o magpalipas ng gutom tutal may night differential naman kamo eh. Oh, saan napunta yung night differential ko? Sa gamot.

Pakiramdaman mo ang sarili mong katawan. Kung sa tancha mo ay nasa peligro na ang kalusugan mo, tigilan mo na ang kasusubsob sa trabaho. Either magpahinga ka muna o maghanap ka ng mas magaan na working conditions.

10. Hindi kana masaya.

Sa hinaba-haba ng pinagsusulat ko rito, mga apat na oras siguro ang ginugol ko rito sa blog post na'to, ito lang naman talaga ang bottomline. Hindi kana masaya. Parang sa pag-ibig ulit, kapag naramdaman mo nang hindi kana masaya, tapusin mo na, lumayas kana.

Hindi kana naliligayahan sa ginagawa mo. Hindi mo na alam ang ibig sabihin ng "Enjoy your work. Love your job." Naging robot ka nalang, pasok-uwi-pasok-uwi. Wag mong ganyanin ang sarili mo, wag mong ikulong ang sarili mo sa isang mundo na hindi na nagpapasaya sayo. Sobrang daming naghihintay na ibang trabaho para sayo, hindi mo lang nalalaman because you don't go out there. Taray, parang there are so many fishes in the sea ang peg.

Work, Job, Career, Expertise, Professionalism, whatever you want to call it. Bilang isang empleyado malaking parte yan ng buhay mo. Kumuha at manatili ka sa isang trabaho na may kontribusyon sa kaligayahan mo, sa kasiyahan mo bilang isang tao.

If you want to be happy, be.

W